Ze zijn er weer: dolfijnen

On 20/06/2013, in Frankrijk, Onderweg, by Sabine

Dinsdag 18 juni

De ochtend verloopt zoals gebruikelijk: geen wekker, wassen, ontbijten, opruimen, boodschap en boot klaarmaken voor vertrek. Om 12.30 uur BST is het bijna hoogwater en kunnen we met een goed gevoel over de drempel. Met een zwaai naar de Harbour Master en een laatste blik op Castle Cornet en het stadje nemen we afscheid van St. Peter Port.

Het fort bij St Peter Port

Met het laatste restje stroom mee varen we door de ‘Little Russel’ naar beneden. Om vervolgens onder het eiland de kompasrichting van 243° in te zetten voor een ‘leg’ van 103 mijl. Ons eerste waypoint staat geplot op de ingang van het Chenal du Four. Zo heet de doorgang tussen het eiland Ile d´Ouessant en het vaste land.

We speuren de horizon af op zoek naar dolfijnen. Twee jaar geleden hadden we op dit punt een hele grote groep om onze boot zwemmen. Maar helaas, dit keer spelen ze verstoppertje.

Eind van het eiland Guernsey

Er is heel weinig wind en we proberen af en toe te zeilen. Dat duurt dan maar een half uurtje. Dus de motor moet grotendeels het werk doen. Gelukkig schijnt het zonnetje volop. Oké, het is geen korte broeken weer, maar ingepakt met een jas aan is het prima uit te houden.

Jan heeft zin om te poetsen en begint in de kuip. Ik heb wacht en neem plaats op het voordek. Daar heb ik meer rust (lees: kabbelend water in plaats van motorgeluid). Ik let op visboeien in het water en eventuele tegenliggers. Het water is zowat zo glad als een spiegel dus je ziet gemakkelijk of er iets in het water ligt. En dat zijn voornamelijk plakkaten van zeewier (wij noemen dit spaghetti).

Boekje lezen voor op het dek  Boekje lezen voor op het dek (2)

Ingepakt in een warme fleecedeken zit ik samen met de nieuwste van Dan Brown, Inferno, voor de mast in de zon. Het boek leest als een trein. Het feit dat het zich grotendeels afspeelt in Florence en ik allerlei beschrijvingen herken omdat ik er geweest ben met mijn studie- en stedentrip vriendinnen Karin, Petra en Rinie maakt het lezen nog leuker.

De buitenlucht doet z’n werk en mijn oogleden worden moe. Ik vraag de kapitein of ik even een middagdutje kan doen. Jan let wel even op. Dan na een tijdje komt hij naast me zitten op het voordek. Ik ben dan weer bij de mensen en nu gaat Jan naar het lek luisteren; dit betekent hetzelfde als een uiltje knappen, maar dan in zeemanstaal. Overigens, bijzonder gezegde trouwens ‘een uiltje knappen’. Het schijnt zelfs dat verschillende bronnen het niet eens zijn waar deze uitspraak nou precies vandaan komt: of van vlinders of van uilen. Men zegt dat het komt van een vlinder vangen, dus even afwezig zijn of omdat uilen nachtdieren zijn en ze overdag slapen. Maar dit terzijde. Na Jans powernap begin ik aan het eten. We liggen rustig in het water dus het is niet moeilijk om onder deze omstandigheden een complete wokmaaltijd te fabriceren. Smullen.

Eerste wacht

Ik heb de eerste wacht tot 00.00 uur. Als Jan rond 20.45 uur z’n mandje ingaat begin ik meteen driftig met lezen. Ik heb haast, want voordat het donker wordt wil ik mijn boek uit hebben (en dat lukt).

De zonsondergang  De zonsondergang (1)

Het is een bijzondere zonsondergang want alles kleurt geel. Op de foto komt het helaas niet over zoals in het echt.

We hadden een bewolkte nacht verwacht, maar het is helder. Een halve maan zorgt voor voldoende licht. En er staan best wat sterren aan de hemel. Doordat het water als een spiegel werkt hebben we het voordeel van dubbel zoveel licht. We komen dichtbij land en het schijnsel van vuurtorens. De Franse kust staat er vol mee en is er bekend om. Zeker hier, met alle rotsen en eilanden overal in het water. Alle vuurtorens hebben ook namen. Zo zijn er een aantal hele bekende die ook altijd op kalenders en souvenirs staan afgebeeld.

De voorspelde regen zie ik zo voor ons voorbij trekken. Dat is mooi meegenomen.

Woensdag 19 juni

Jan pakt de volgende wacht (van 00.00 uur tot 03.00 uur) en hij probeert nog te zeilen. Er is net te weinig wind, dus hij kan het hele spul weer indraaien. Helaas, we moeten het voorlopig doen met het geluid van het geronk van de motor. Jan kan hier altijd prima mee in slaap vallen, zelfs al ligt hij er pal naast, maar voor mij is dat wat lastiger. Oordoppen helpen wel, maar durf ik niet omdat ik dan bang ben dat ik Jan niet hoor als hij mij roept en me buiten nodig heeft.

Jan wekt mij om 04.15 uur, meer dan een uur later. Hij was nog niet moe en het was nogal druk op het water met vissersboten. Altijd lastig in het donker, omdat ze nogal eens van richting veranderen. Als ik buiten ben begint de horizon achter me al te verkleuren. Het wordt licht. De wereld ontwaakt.

Vervolgens laat ik Jan ook weer langer liggen. Zo pakken we allebei toch nog wat uurtjes rust.

Land in zicht  Onderweg naar Camaret sur Mer

Met het laatste restje stroom mee gaan we Chenal du Four in om vervolgens bij het laatste stuk vol stroom tegen te krijgen. Nu is het doodtij en de zee is rustig, dus is dat prima te doen. Normaal passeer je zo’n punt niet zo. Dan wacht je op ‘slack’ om vervolgens de stroom mee te krijgen.

Voordeel van deze methode is dat we direct na het Chenal du Four meteen de stroom mee hebben richting Camaret sur Mer.

Ik vaar de boot tot 08.30 uur Dan is Jan weer aan de beurt. We hebben we net genoeg wind om te motorzeilen. Ik ga nog even liggen. Met een warme kruik, want ik ben aardig afgekoeld die laatste uurtjes. En zo lig ik lekker te rusten totdat ik Jan hoor schreeuwen. DOLFIJNEN!!

Dolfijnen

Ja hoor, daar zijn ze eindelijk. Geweldig. Geen kleintjes, maar hele grote. Wel een stuk of tien. Naast onze boot. Ze spelen voor de boeg. We hebben er filmpjes van gemaakt en op ons Youtube-kanaal gezet.

Het blijft een bijzonder schouwspel waar ik iedere keer weer met plezier mijn bed voor uitkom. En nu ik er toch uit ben, ga ik ook maar meteen koffie zetten, brood bakken en een Engels ontbijt met bacon en eggs maken. Mmhh. Mooi begin van een nieuwe dag.

Visserman  Onderweg naar Camaret sur Mer (1)  Onderweg naar Camaret sur Mer (4)

Onderweg naar Camaret sur Mer (2)  Vuurtoren St Mathieu  Onderweg naar Camaret sur Mer (3)

Na de lange windstilte komt, geheel volgens voorspelling, in de baai van Camaret de Noordenwind opzetten die aantrekt tot zo’n 17 knopen. En daarmee scheuren we, de laatste acht mijl, met een hoge snelheid op onze bestemming af. De boot snijdt mooi door het water. We hebben twee filmpjes op Youtube gezet voor ‘de mensen thuis’. Zo krijgen jullie een impressie van hoe het er dan bij ons aan boord uitziet.

Om 12.30 uur komen we aan. De tanksteiger is vrij en we besluiten meteen te tanken. We hebben veel uurtjes op de motor gevaren en willen de tank weer volgooien. Op zich zit er nog wel voldoende diesel in om verder te gaan, maar hier kunnen we heel gemakkelijk tanken en je weet niet of dat later in ons traject in een ander dorpje ook het geval is.

We zijn echt een geolied team. Met extra complicatiefactoren (hoge wal, wind en stroming) lukt het ons om soepeltjes aan te leggen. We tanken, varen weg en draaien de boot. Jan heeft bedacht dat, mocht de zon nog komen, we dan de zon in de kuip hebben. Mooi meegenomen is dat we meteen met de voorpunt in de wind liggen en dus zitten we in de kuip sowieso uit de wind. Dat is best lekker. En na het opruimen en afspoelen van het zout van de boot gaan we eerst zitten. Af en toe schijnt de zon door de wolken en dan is het echt even genieten. Stokbrood erbij met wat lekkers. Borreltje. We beseffen ons dat we eigenlijk nooit zo ver zijn geweest met z’n tweetjes. Andere jaren waren we altijd met Adri en Ellen of met Ocean People. Dus daarop proosten we: op ons verste punt samen.

Meeuw op bimini

Jan heeft meteen een nieuwe vriend. Hij heeft een stukje brood gevoerd aan een meeuw en het is een slimme die denk dat er wel meer te halen is. De meeuw komt op de bimini zitten en begint met een nogal indringend aanstaren. Dus Jan haalt nog een stuk stokbrood en kijkt of de meeuw uit zijn hand wil eten…. Hij vliegt uiteindelijk weg met het brood en komt later terug. Met, naar wat ik aanneem, zijn broer. Die schijt vervolgens bij het aanvliegen de boot van onze Engelse buurman onder. De beste man is buiten op achterdek aan het werk en schrikt zich helemaal rot. Ik weet, het is niet netjes, maar wij liggen helemaal in een deuk. We vertellen de Engelsman dat wij eerder vandaag ook zo’n gevalletje hadden. Met zo’n ‘flatsch’ van zo’n meeuw vind je echt overal spetters. Te vies gewoon. Alles zat onder. Maar de buurman verstaat ons niet doo de wind en komt naar ons toe gelopen.

De Brit komt naast onze boot staan te kletsen. Hij zeilt solo en komt uit de Méditerranée. De laatste tien jaar heeft hij op zijn jacht gewoond en vertelt over zijn boot. Het is een Jongert Classic van zo’n 40 jaar oud. Ik vind het een beetje een houtje-touwtje Pipi Langkousboot. Meneer vaart zijn boot terug naar Engeland omdat hij zijn boot wil verkopen. Hij is er klaar mee. In al die jaren dat hij die boot heeft, is hij nog nooit klaar geweest met klussen. Hij zegt: Ik heb altijd achter de feiten aan gelopen. Wij zijn benieuwd en vragen of hij veel accu’s heeft staan in zo’n boot?

Jan en ik, we kijken elkaar aan en geven elkaar een knipoog. We hebben een binnenpretje want eerder tijdens een van de lange tochten (en een melige bui) hebben we een ‘strategie’ bedacht en geoefend om steeds onze geweldige accu’s bij iedereen te sprake te brengen:

  • Iemand zegt: ‘Wat een weertje hè?’. Jan antwoordt: ‘Nou zeker als je goede accu’s hebt’.
  • Iemand zegt: ‘Waar komen jullie vandaan?’. Jan antwoordt: ‘Wij zijn met onze lithium accu’s vanuit Nederland komen zeilen’.
  • Iemand vraagt aan ons: ‘Waar is de capitainerie?’. Jan antwoordt met de vraag: ‘Wat wilt u weten over onze batterie?

Want als je proefvaart met lithium accu’s en je wilt weten hoe anderen denken over dit soort accu’s en over de prijs en dergelijke, moet je natuurlijk wel marktonderzoek doen!

Onze strategie werkt en Jan vertelt via het bruggetje over onze accu’s (‘it’s amazing!’) en de buurman komt nog even binnenkijken….

Na het gezellige onderhoud met de buurman lopen naar het stadje. Even de zeebenen strekken. Het is een vreemd gezicht hoor: het dorp lijkt (op wat toeristen na) wel uitgestorven. Terrassen leeg, restaurants gesloten. Het trieste weer heeft zo z’n weerslag op het stadje. Het havenkantoor is al dicht, dus richten we ons alleen op een boodschap. We hebben zin in een Frans gegrild kippetje, maar die is niet meer te krijgen. Dus wordt het Hollands/Franse maaltijd: Soep in Zak met een baquette met lekkere fromages. Jammie.

Later kijken we nog twee afleveringen ‘Garrows Law’. Nou ja, Jan dan. Ik kijk één deel met mijn ogen dicht. De vermoeidheid is toegeslagen. We gaan uiteindelijk zo vroeg naar bed dat het nog licht is buiten.

Donderdag 20 juni

Het weerbericht klopt. Vannacht is het begonnen met regenen en het regent al heel de ochtend. Dus veel haast om uit ons bed te komen hebben we niet. Nog even een spelletje Wordfeud spelen met m’n ouders die al lang en breed op het strand liggen in Kos (Griekenland). We starten langzaam op.

We hebben nog stokbrood over van gistermiddag en dat ‘piepen’ we op in de oven. Even makkelijk ontbijten. En als het even wat droger is, het miezert dan, stappen we op de fiets. Onze buren zijn allemaal vertrokken. De steiger is zo goed als leeg.

Zo liggen we erbij in Camaret  Zo liggen we erbij in Camaret (1)

Het liggeld moeten we nog betalen bij de captainerie in de stad en we willen een paar boodschapjes doen. Zoals gewoonlijk letten we niet echt op de tijd en moeten we ons ineens nog haasten. De havenmeester is open tot 12 uur en de winkels sluiten tussen de middag. Waarom dit fenomeen hier bestaat begrijpen we niet. Het is hier vandaag 13 graden en een siësta is dus niet echt nodig met deze temperaturen.

Onderweg begint het harder te regenen. Overal liggen plassen en toeristen lopen in regenkleding of onder paraplu’s. Net als gisteren zijn alle terrassen leeg. Dit is niet de aanblik dat we kennen van het gezellige Franse kustdorpje.

We sprinten op de vouwfietsjes over de boulevard richting de botenwinkel. Jan is nog steeds op zoek naar een zekering. Daar aangekomen worden we vriendelijk verzocht later terug te komen. Je voelt ‘m al: ze gaan dicht om te lunchen. Om 14.15 uur zijn we weer van harte welkom.

Van de Super U, een grote supermarktketen, verwachten we niet dat zij tussen de middag dicht zijn. Dus zijn we daar naartoe gefietst. Oeps, ze zijn toch nog maar 20 minuten open. Dus geen tijd voor rustig rond lummelen, maar snel en efficiënt winkelen. Ik werk mijn lijstje af en Jan loopt als een puppy achter me aan met de boodschappenkar. We redden het om precies op tijd de winkel uit te lopen.

Als we buiten staan regent het nog steeds hard. Mijn als regenjas gekochte jas blijkt niet waterdicht (erg handig om te weten) en nu is niet alleen mijn broek nat, ook mijn trui. Het plan om vanmiddag naar het uitkijkpunt ‘Pen Hir’ hier verderop te fietsen, laten we varen. Het wordt dus tutten op de boot. Bizar toch half juni in Frankrijk: kachel en lange broek aan. Maar we hebben wel een vakantiegevoel.

We gaan niet meer de regen in en niet meer terug naar de botenwinkel. Jan neemt nog een foto van de overkant. Een mooie foto die mooi weergeeft, dat het hier geen mooi weer is!

Zo liggen we erbij in Camaret (2)

Wel hebben we vandaag een lekkere dikke boerenkip gescoord (Poulet Fermier) en smullen hier ’s avonds van. Morgenochtend beslissen we of we een kleine tocht maken naar een andere haven. De weersverwachting is vooralsnog zoals vandaag: herfstachtig. Regenbuien en zo’n 13 graden Celsius.

Tagged with:  

7 Responses to Ze zijn er weer: dolfijnen

  1. Carolien says:

    Gaafvdienfilmpjes van de dolfijnen mooi ook de race heb met plezier gekeken.jammervdat jullie zulk slecht weer hebben..er komt vast een periode dat het wel mooi wordt hoor!

    Kus clien

  2. ellen says:

    ik wil ook!!!! snif….

  3. Jos says:

    Dat met die wekker is helemaal geweldig. Top jongens geniet ervan, blijf jullie volgen.xxxx

  4. Joyce says:

    Super gaaf dat filmpje met de dolfijnen, dat zou ik ook wel eens mee willen maken! En een schrale troost maar hier in Nederland regent het ook! Dikke kus van ons

  5. Tessa says:

    Eindelijk heb ik de tijd gevonden om jullie verhalen te lezen. En wat is dat leuk! Mooi om te lezen hoe het leven op een zeilboot is en wat jullie meemaken. Ik blijf jullie volgen. En ondertussen fladder ik hier in Nederland 🙂

  6. Rosalinde says:

    Wauw, wat een verhalen,
    Goed te lezen die grapjes van jullie, dat maakt het zo gezellig samen en leuk om te lezen.
    Ik liep een beetje achter met jullie reisverslagen, heb er eindelijk tijd voor nu het beter gaat met Florian en hij ook overdag wat slaapt, wat een zaligheid.
    Zin in vakantie. Volgende week zijn wij in de buurt van Pornic. Wie weet treffen we elkaar nog.
    Ik bestel vast een zonnetje en rrrrosé
    Liefs Rosalie

  7. marjolein says:

    Ik zie jan zn gezicht al voor als hij over die accu’s begint,doet me denken aan Londen, 2 verschillende schoenen! Ons schip is te water! Over een maandje vertrekken wij ook. We krijgen nog meer zin door jullie verhalen.Trouwens gelaccu’s doen t ook prima… gr jaap en mar

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *