We vertrekken iets over 12.00 uur, een prettige tijd. We hebben lekker uit kunnen slapen. Jan gaat met Adri naar de Beneteau winkel in de haven. Even kijken of ze nog leuke spelendingetjes hebben. Jan koop ook alvast nog wat motorolie. Reserve is nooit weg!

De mannen gaan ook op zoek naar een bakker. Voor even is dit het laatste (echte) Franse stokbrood, want vandaag vertrekken we naar Guernsey. Guernsey is een van de kanaaleilanden en Brits grondgebied. Het eiland doet wel heel erg Frans aan. Straten en winkels hebben Franse namen. En culinair is het ook beter dan in Groot Brittannië zelf.

Ook vandaag verbazen we ons weer. Hoe kan het toch dat het pas 19 april is en we het idee hebben dat het hoogzomer is. Vandaag zitten met een driekwartbroek en T-shirt in de kuip en smeren ons weer goed in. Jan begint in het boek van het zeilmeisje Laura Dekker (deze heeft ze pas nog speciaal voor ons gesigneerd, dus dan moet je ‘m wel lezen, toch!?). Best een stoere meid, hoor. Wie weet lezen we nog wat tips voor de grote overtocht straks begin juli naar de Azoren….

Er viel vandaag weer niet veel te zeilen. We proberen het wel met de gennaker, maar het is mooi weer en dat betekent: geen wind. Ook is het heiig. Het is springtij en dat betekende veel stroom mee in de Alderney-race. Wel 7 knopen! We waren dus een beetje een cruiseschip op vlakke zee. Muziek lekker hard aan om de motor maar niet te horen.

Rond half zes (Nederlandse tijd) lopen we de St. Peters Port, de hoofdstad van Guernsey, aan. We gaan eerst aan de wachtpontoon liggen. Er staat nog onvoldoende water boven de drempel bij de ingang van ‘Victoria Marina’. We berekenen dat we zo rond 18.30 uur (Engelse tijd) naar binnen kunnen. In de tussentijd wachten we rustig in het zonnetje, drankje, nootje erbij…

Dan legt de harbourmaster z’n bootje bij ons aan en vertelt dat we binnen aan de F-steiger kunnen gaan liggen. In de Victoria Marina zijn de plekken met een diepte van iets boven de 2 meter op één hand te tellen. Onze kiel steekt 2 meter diep en in het hoogseizoen moeten wij daarom altijd uitwijken naar de ‘Queen Elizabeth II Marina’, iets verderop. Maar het is nu zo rustig dat dat niet hoeft. We krijgen echt een superplek. Kuip in de zon, wind op de kop. Helemaal top.

De avond brengen we door met de buurtjes, Adri en Ellen. Eerst drinken we een glaasje champagne om te vieren dat we deze mijlpaal hebben gehaald. Gezellig. Al snel hebben we geen zin meer om te koken en besluiten we dan maar echt Engels te eten. De mannen halen Fish & Chips. Het is een beetje zoals met alle junkfood. Voordat  je eraan begint, denk je ‘lekker, zin in’. Maar zodra je het op hebt, komt de spijt en ben je weer genezen. Dat eten we voorlopig dus niet meer. Na het eten maken we de tafel vrij en spelen we een paar potjes Mexican Train. Best bizar, Adri wint (hij speelt het spelletje voor de derde keer), Ellen volgt hem op de voet en met een hele grote afstanden komen Jan en ik met gek genoeg met hetzelfde resultaat. We starten maar even geen nieuw potje. Ook van de Mexican Train zijn we even genezen. Volgende keer toch maar Trivianten. Dan maak ik weer een kansje!