Donderdag 11 augustus, vertrek uit La Coruña

Voorspelling was dat er geen wind zou zijn en dan we zouden moeten motoren. Maar direct bij vertrek hebben we noorderwind. Wij gaan gelijk zeilen richting noordwest, in plaats van tegen de wind in te motoren (wat het hele flottielje eerst wel doet). We koersen alleen af op Groenland, maar daar zitten we mee. Wij kijken niet meer op een mijltje meer of minder. Later in de middag krimpt de wind naar het westen en dan kunnen we overstag. Nu liggen we op koerslijn. Het waypoint staat op Camaret.

Antoinette is nog niet ingeslingerd en heeft wat moeite met de deining. We proberen het zo comfortabel mogelijk te maken voor haar.

Uiteindelijk valt de wind toch ook bij ons weg. Op de motor gaan we de avond en nacht in. Michael heeft de eerste wacht. Het is een goede rustige wacht. Het zicht is goed want het is bijna volle maan. Het is droog en niet koud.

Vrijdag 12 augustus, op de Golf van Biskaje

Mijn wacht begint goed, met ook veel zicht. Dat hebben we wel anders meegemaakt tijdens de oversteken over de oceaan. De maan schijnt eerst mooi over het water. Later zit ie verstopt achter de wolken. Helaas heb ik geen dolfijnen gekregen, wel regen!
Als Jan het van me overneemt, regent het nog. Hij wordt wel getrakteerd op wat wij noemen ‘Speedy Gonzales dolfijntjes’.
In de laatste wacht van de ochtend heeft Michael voldoende wind om te zeilen. De motor kan uit. Het is genieten van de rust aan boord. Helaas moet later toch weer de motor aan vanwege gebrek aan wind.

We ontbijten met een oud stokbroodje uit Spanje dat we oppiepen en motorzeilen gestaag voort. De zon schijnt en buiten zijn de banken drukbezet. Ieder zoekt een lekker plekje. ‘Vergeet niet te smeren’, zo klinkt het vandaag (zelfs over de marifoon). We staan nog in contact met de andere boten van het flottielje. We horen dat er walvissen worden gespot, maar bij ons blijven ze weg. Jan zegt: ‘Ze hebben vast een onderduikadresje gevonden’.

Dan zien we ineens dolfijnen. Het zijn er heel erg veel. Moeders met kinderen, de hele dolfijnenfamilie hebben we rondom de boot. Ze springen, zwemmen, duiken. Het is weer een feestje om het te volgen. We staan op de banken om alles te volgen. Ze blijven wel een kwartier bij ons.

Later is genoeg wind om de genakeren. Het grote gekleurde zeil gaat uit. En dus de motor uit. Heerlijk. Muziekje aan. Op de klanken van de ‘Conquest of Paradise’ van Vangelis zeilen we over de Golf en genieten van deze dag. Het is een cadeautje. Veel zon. Het is warm en super gezellig aan boord.

Na het eten wordt de avond en nachtzeilvoering gezet. De genaker gaat naar binnen en we gaan vlinderen. Met nog 160 mijl te gaan, gaat het wachtsysteem weer in.