Zondag 14 augustus 2011, aankomst Camaret (rustdag 1)
We komen midden in de nacht aan. Het is drie uur als we langszij aanleggen bij een zeilboot aan de lange kade. Niet lang nadat we de lijntjes hebben vastgemaakt, komt een slaperig uitziende Fransman in z’n onderbroek naar buiten. We moeten even weer omschakelen qua taal, maar we begrijpen dat hij morgenochtend om half acht gaat vertrekken. Of het dus niet beter is voor ons, om aan een andere boot aan te leggen? Maar nee, dat maakt ons niet uit. We staan gewoon op tijd op om te verleggen.

Op de kade huggen we even met de bemanning van de Beaujoli. Blij dat we weer vaste grond onder de voetjes hebben. Ieder gaat weer naar z’n eigen boot. Op de Montanara proosten we nog even met elkaar op ‘La douce France’. We drinken één drankje en daarna is het al snel stil aan boord.

Iets voor half acht gaat de wekker en, wat fijn toch dat personeel, ik mag blijven liggen. Jan verlegt de boot samen met Michael. Ik draai me dus nog even om. Heerlijk. Michael was eerst van plan om er meteen uit te blijven en brood te halen (lekker weer dat Franse stokbrood), maar… z’n bedje lonkt. Hij gaat eerst nog eventjes terug en zorgt later voor lekkers.

We ontbijten buiten in het zonnetje en na het eten gaan de mannen meteen aan de slag met het soppen van de boot. Antoinette helpt mij binnen, zodat ik snel aan de wasjes kan beginnen. Dan bedenken we opeens dat de supermarkt wel eens vroeg dicht zou kunnen gaan…. Dus, snel de fietsjes uitpakken en samen met Antoinette fietsen we naar het dorp. Onderweg vertel ik haar wat ik weet van het dorp en de Tour Vauban, het kerkje en andere wetenswaardigheden (zoals het scheepskerkhof). Maar goed dat we nog snel zijn gegaan, want eenmaal in de supermarkt gaat het licht uit als we bij de kassa staan.

Terug op de boot is het tijd om te chillen in de kuip in de zon. Ik pel weer eens garnalen, marineer het vlees en maak kruidenboter voor vanavond. Er is markt in het stadje. Allerlei handwerkers tonen hun moois. We lopen samen met de mannen over de markt en lunchen meteen aan de boulevard.

Eenmaal terug op de boot kunnen Michael en Antoinette niet wachten om met ons een potje Mexican Train te spelen. Ze hebben gelezen dat wij dit vaak doen en willen nou ook eens weten wat dit is. Bizar, maar waar gebeurd. Ik win potje, na potje. Het is eigenlijk te gek voor woorden. Maar het drijft Michael tot het uiterste. Hij wil ook winnen! Eigenlijk moeten we aan het eten beginnen, maar ‘Nog een potje, oké?’ klinkt het uit zijn mond…

We platen binnen omdat er buiten nogal wat wind staat en zodra alles is opgeruimd, komt de Mex-doos weer op tafel. We doen nog een potje en de anderen winnen dit keer ook. Vooral Michael. Hij denkt dat het met intelligentie te maken heeft….

Maandag 15 augustus 2011, rustdag (2) Camaret
Vandaag nemen we afscheid van Michael en Antoinette. Het werk roept. Patrick (broertje van Michael) is gister met Michael’s auto vertrokken uit Nederland, zodat ze met de auto terug naar huis kunnen rijden. Joris heeft vanmorgen voor ons brood gehaald (dat was een ‘tegenprestatie’ die hij nog moest leveren). En als Patrick aankomt, zien we dat hij ook nog stokbrood heeft meegenomen. We ontbijten gezamenlijk in de kuip en dan komt het moment van inpakken en afscheid nemen. Joris en Lianne vertrekken ook vandaag en rijden met de auto mee naar Nederland. We lopen met z’n allen naar het parkeerterrein en zwaaien de opstappers/ vertrekkers uit. Als we met Adri en Ellen teruglopen horen we al de stilte. Het zal wel weer even wennen zijn aan boord.

We drinken koffie op de Beaujoli en we praten over de belevenissen van de afgelopen periode. Gek idee dat we hier in Camaret vier maanden terug ook waren. Een eeuwigheid geleden. We spreken af om eind van de middag bij ons aan boord een borrel te nemen. El heeft nog een fles Champagne.

Terug aan boord zijn we druk met klusjes. Ik maak alvast de achterkajuit (van Michael) schoon. Bedje verschonen, je kent dat wel. Het is stil. ’s Middags gaan Jan en ik naar de botenwinkels in het dorp. Het stoomlicht is kapot gegaan en we willen kijken voor een nieuwe LED-versie. Dan beseffen we ons dat de tijd hard gaat. We komen Adri en Ellen tegen en besluiten een borrel in het dorp te nemen. We bespreken ook maar meteen een restaurantje. Wel zo gemakkelijk. Omdat het afkoelt, gaan we nog even terug naar de boot, iets warmers aantrekken voor het diner op het terras. Dan moeten we weer snel terugfietsen om op tijd te zijn. Ik fiets tegelijk op met Ellen en lig helemaal in een deuk. Haar zadel staat te laag en het doet me denken aan die fietsen vroeger in Duinrell. Te grappig.

Het eten is helemaal top. Geweldig om weer te kunnen genieten van de Franse keuken. Heerlijk wijntje erbij. We nemen een menu en qua prijs snappen we niet dat we zoveel kwaliteit krijgen voor relatief zo weinig geld. Weer echte knapperige frieten… Verse vis… Goede bediening… Top.
Het is donker als we het toetje er vanaf fietsen op de weg terug naar de haven.

Dinsdag 16 augustus 2011, rustdag (3) Camaret
We worden niet heel vroeg wakker. Adri heeft brood voor ons gehaald. Maar we ontbijten nog niet. Ik besef me namelijk dat het Mardi is en dan is er alleen in de ochtend markt in het dorp. Dus ik ga alleen snel op pad. Ben benieuwd of ik nog wat verse groenten kan inslaan en misschien een gegrild kippetje? Ontbijten doen we later wel.
Het blijkt een markt met veel spullen en weinig echt vers. Ik koop alleen een paar worstjes en ga dan naar de supermarkt. Het is een grote SuperU. Wat een walhalla. Ik zie allemaal dingen die ik al tijden niet kon krijgen en ga helemaal los. Ik koop eigenlijk teveel om op een fatsoenlijke manier te vervoeren op de fiets in m’n eentje. Twee fietstassen vol en vier plasticzakken in totaal. Eigenlijk zou het beter zijn om met het fietsje aan de hand te lopen, maar fietsen lukt me toch.

Jan is in de haven druk met een lesje I-pad. De buren, Engelsen, twijfelen of ze moeten vertrekken en met de I-pad laat Jan de laatste weerberichten zien. Ze zijn helemaal verbaasd over wat je tegenwoordig allemaal met techniek kan. Het zijn hele aardige mensen en ze blijken met hun boot op de River Yealm te liggen. Daar zijn wij ooit geweest en hebben we een hele leuk tijd gehad. We kletsen een hele poos, totdat mijn buikje echt heel erg knort. We gaan ontbijten. Het is drie uur ’s middags. Als dat geen vakantie is. Tijd is een relatief begrip geworden.

De rest van dag tutten we, doen we ’s middags een borrel bij ons aan boord. El neemt Champagne mee en wij hebben nog een heerlijke Pauillac, gekregen van collega’s van Jan. Die maken we ook soldaat. Jan en ik eten samen iets gemakkelijks en later op de avond rotzooien we binnen met de computer en de I-pad. Foto’s uitzoeken en uploaden. Even alles bijwerken. Ineens is het hartstikke laat. Hoog tijd voor ons bedje.

Woensdag 17 augustus 2011, rustdag (4) Camaret
Laat naar bed, is bij ons ook meteen laat opstaan. Het is hartstikke warm vandaag en ik tut weer. Bedje verschonen. Wasje doen. Boekje lezen. Dit is het echte vakantiegevoel. Weinig doen en dan beseffen dat er weer een dag voorbij is gegaan. Jan is aan het werk. Dat moet ook gebeuren. Knap hoe hij switched van Duits, naar Engels, Nederlands en dan weer Frans.

Adri en Ellen lopen langs en we maken plannen voor de komende tijd. Wat zullen we doen? We willen in ieder geval alle vier graag naar Guernsey. Jan heeft uitgerekend dat we daar, met één nachttochtje, in 26 uur kunnen zijn. En dat vinden de anderen ook een aantrekkelijk plan. Anders ben je zo een week kwijt met korte tochten en met één nachttocht zit je er zo. Voor de reis zouden we 26 uur nog een hele onderneming hebben gevonden, maar nu is het een kwestie van ‘appeltje, eitje’. Gek hoe je beleving in een korte tijd kan veranderen. Zo’n tocht over de oceaan verandert je perspectief. En zo besluiten we om rekening houdend met het weer, nu vrijdag te vertrekken. Morgen gaan we fietsen. We willen naar twee uitkijkpunten hier in de buurt (Pointe de Pen-Hir en Pointe du Tourlinguet). Boven op de kliffen moet je een fantastisch uitzicht hebben op de Atlantische Oceaan.

’s Middags haal ik nog wat boodschappen en een lekker gegrild kippetje voor het avondeten. Jan en ik borrelen samen buiten in de zon. We sommen op waar we allemaal zijn geweest, vertellen aan elkaar wat we mooi vonden, waar we van genoten hebben, waar we terug willen. We beseffen ons dat we nog ‘maar’ anderhalve maand vakantie hebben. Iets wat anderen per jaar aan vakantiedagen hebben. Wat hebben wij toch een geluk dat we zo nog een tijd samen door kunnen met vakantievieren en genieten.

Donderdag 18 augustus 2011, vertrek uit Camaret (Frankrijk)
Als we wakker worden en het weer checken voor de fietstocht, blijkt dat we toch beter vandaag zouden kunnen vertrekken naar Guernsey. De omstandigheden zijn vandaag gunstiger qua wind dan morgen. We overleggen met de Beaujoli en besluiten om 12.00 los te gooien. Dan moeten we ineens haast maken. Ellen haalt brood, ik betaal alvast de havengelden voor de twee boten, Jan vouwt de fietsjes in en zo lukt het ons om op tijd te vertrekken. Dat is belangrijk omdat we door het Chanel du Four gaan en daar moet je met het juiste tij aankomen.

Vanuit de haven zien we al dat het wat mistig is het op water. We zitten allebei op de uitkijk, er zwerven wat kleine vissersbootjes op het water. Het is koud, heel koud. Dat zijn we niet meer gewend. We trekken extra laagjes over onze kleding aan.

We varen richting Chanel du Four, de doorgang tussen het vaste land en Île d’Ouessant, wat bekend staat als een stroomgat. Met slecht weer moet je hier niet zijn. Met goed weer moet je in ieder geval met ‘slack’ (het keren van de stoomrichting) de doorgang passeren.
Jan stuurt mij naar binnen. ‘Ga jij maar lekker binnen je boek lezen, warm onder de dekens’. Dat laat ik me geen twee keer zeggen. Ook kan ik zo nog even een uiltje knappen. Ik doe namelijk een gekke uitspraak. ‘Het lijkt wel of de vermoeidheid van de vakantie er nu uitkomt’….

In het Chanel du Four is het rustig. We hebben eerst stroom tegen en halverwege draait de stroom richting. Precies op het juiste moment. We zeilen inmiddels in een dichte mist en de radar staat bij om andere bootjes en boeien in het zicht te houden. Jan hoort de misthoorns, die hier dichtbij de kust staan.

Met de stroom mee varen we 8 knopen over de grond. Het is een beetje hobbelig en als ik me weer buiten meld, voel ik me niet top. Jan voorziet me van droge maiswafels en water. Zo trek ik weer een beetje bij. Koken zit er alleen voor mij niet in en Jan biedt aan de paella op te warmen. Het eten doet me goed en ook Jan geniet ervan. Inmiddels is de mist verdwenen en hebben het Chanel du Four achter ons gelaten. Aan stuurboord ligt L’Aberwrac’h. De wind is afgenomen en de zee rustiger.

Na het eten overleggen we over het wachtsysteem. Ik wil graag de zonsondergang zien en kies voor de wacht van 21.00 tot 0.00 uur. Met de Beaujoli hebben we afgesproken ieder uur even een marifoon contactmomentje te hebben. Wel zo gezellig.

De zonsondergang is mooi. Een donkere oranje bol tussen het water en de wolken. De nacht is helder, niet nat, maar wel super koud. Ik zit met een kruik en deken buiten in kuip. Zo koud heb ik het.

Als het donker wordt zie ik een aantal boten om ons heen. Het is even wennen, zo druk hier. Oké het is geen IJsselmeer, maar toch. Op de oceaan had ik het niet zo druk. Op het land branden lichtjes en vuurtorens. Als ik het niet meer snap met een boot die op me afkomt, roep ik Jan er toch maar bij. Ik had iets koers verlegd om wat meer ruimte tussen onze boten te creëren, maar volgens mij is de ander ook ineens van koers veranderd. Toen die andere zeilboot heel dichtbij was, heb ik de boot 90 graden van koers verlegd en ben gaan meeliggen om een aanvaring te voorkomen. Samen met Jan probeer ik te reconstrueren wat er nou is gebeurd. Daarna ben ik super alert. Ook Ellen heeft het er maar druk mee. Ze zegt: ‘Het lijkt wel de Amsterdamse Wallen, zoveel rode lichtjes zie ik steeds’. Ik zie ook weer een boot bij ons in de buurt en haal Jan erbij. ‘Doe ik het zo goed?’. Door het voorvalletje van eerder, ga ik nu twijfelen aan mezelf.

Vrijdag 19 augustus 2011, aankomst St. Peter Port (Kanaaleiland Guernsey)
Omdat ik Jan twee keer heb gestoord in zijn wacht, laat ik hem een uurtje langer liggen. Om 01.00 uur wisselen we. Ook Jan heeft het druk met ontwijken van boten, er is zelfs een groot Nederlands cruiseschip in de buurt. Mega veel licht.

Jan neemt tot 06.15 uur de wacht, omdat hij mij wil verwennen met extra nachtrust. En vervolgens laat ik Jan weer lekker lang in bed liggen. Rond 10.15 uur komt hij z’n mand uit. Dan ben ik net bezig met brood afbakken. Jan denkt dat hij korter heeft geslapen, maar dat komt omdat de klok een uur terug is gezet. We zijn namelijk weer in Engelse wateren…..

Er is land in zicht. Guernsey. In de verte zien we de eilanden Herm en Sark liggen. Het zonnetje breekt door en het wordt weer warmer. Zodra Jan in de kuip is, ga ik naar binnen om eieren met spek te bakken. Een echt Engels ontbijtje. Als ik net bezig ben begint Jan te schreeuwen. ‘Dolfijnen’. Huh. Geintje zeker? We hebben nog nooit dolfijnen gezien bij Guernsey! En ja hoor. Het is echt waar. Tientallen dolfijnen zwemmen naast de boot en maken gekke sprongen. Er zijn er die aan het jagen zijn op vis en anderen spelen met onze boot. Wat een welkomst. Super.

De laagjes kleding pellen we weer af. De aankomst is schitterend. Duizenden diamantjes op het water en veel bootjes. Vooral tussen Herm en Sark.

In de haven van St. Peter Port gaan we eerst tanken. We moeten wel een tijdje dobberen, want er zijn nog drie boten voor ons. Adri en Ellen regelen in de tussentijd alvast een ligplaats in Victoria Marina. Na het tanken zijn we nog net op tijd binnen, want het water daalt alweer. En dat gaat flink hard. Een kwartier later hadden we niet meer over de drempel gekund en hadden we een tij moeten wachten aan de wachtsteiger buiten de haven. Goed gepland dus allemaal. Top gedaan door mijn mannetje.

We krijgen een plek langszij bij de Beaujoli. Op zich helemaal niet erg, want als je zelf ergens aan de steiger ligt, heb je veel kans dat je steeds andere boten langszij krijgt. Dit is wel zo rustig voor ons en de Beaujoli. De borrel doen we in Engelse sferen. Gin en tonic. Ons nieuwe favoriete drankje (sinds Horta, Peter’s Sport Café). Dit was voor Adri en Ellen hun eerste nachttocht samen en daar toasten we op!

De middag gaat voorbij met schoonmaken. Jan gaat met Adri en Ellen naar botenwinkel. Ik ga later nog de stad in. Ik ben druk op zoek naar een spa, want ik wil graag een massage regelen. Bij het toeristenbureau helpen ze me op weg. Er is een hele luxe spa, waar ik meteen ook maar een gezichtsbehandeling regel. In de tussentijd klust Jan bij ons aan boord (onder andere nieuwe terugslagklep voor het toilet). ‘s Avonds gaan we vroeg ons in bed.

Zaterdag 20 augustus 2011, rustdag (1) St. Peter Port
Vandaag ontbijten we licht en rommelen aan boord. Rond half één besluiten om samen een stukje te gaan fietsen. Lekker bewegen. Mijn idee is om naar Bordeaux Harbour (een haven verderop) te fietsen en daar dan te lunchen. We kennen het daar niet en zijn benieuwd hoe het eruit ziet. Maar eerst wil ik nog even geld pinnen, want we kunnen niet met euro’s betalen hier.
Dan ruikt Jan een patatlucht en kan hij niet meer wachten. Het wordt dus lunchen in de stad. Omdat het lekker warm weer is kiezen we voor een brasserie met terras op de eerste verdieping. Het eten is super. Ik heb een salade met kreeft (jawel, ik ben weer op kreeften-Guernsey) en Jan heeft een sandwich met steak. Gin en tonic erbij…. Wat een luxe.

Daarna gaan we fietsen. Even opletten, want ze rijden hier aan de verkeerde kant of wij aan de verkeerde kant, als wij niet opletten. Het is maar hoe je het bekijkt. Net na de Queen Elisabeth II haven is er een fietspad. Dat pad volgen we een poos. Rechts hebben we een baai, links typisch Engelse huisjes. Dan houdt ineens het pad op. Net in een bocht. Het is er echt gevaarlijk. Geen stoep en ga dan maar oversteken…. Uiteindelijk komen we wel bij Bordeaux haven. Nou, dat we er nooit gelegen hebben is niet raar. Het is zegmaar geen aanrader. Het lijkt ons meer iets voor de lokale bootjesliefhebbers. We lopen langs de winkels. Een rare gewaarwording. In stadje St. Peter Port zitten allemaal juweliers en ook zaken met merkkleding. Hier zien we kringloopwinkels, een soort Bata en zelfs een tweede hands botenshop. Wat ze daar hebben lijkt ons meer derde of vierde hands. Of gewoon aangespoeld…

We nemen een andere route terug. Er moet namelijk weer een fietspad zijn, maar die vinden we niet. De andere route is geen slimme keuze. Fietsen op straat is geen doen. Achter me stroopt het verkeer op. We kiezen voor de stoep, die niet breed is. Elke keer als er iemand loopt, moeten we afstappen. Op straat razen de auto’s langs ons heen. We zien andere fietsers. Die dragen een helm. Zou dat verplicht zijn hier of gewoon uit lijfsbehoud? Misschien toch maar zo’n lange stok met oranje vlaggetje aanschaffen voor achterop onze bagagedrager?!?

Als we een bord St. Peter Port zien, blijkt deze weg opgebroken en afgesloten. Echt iets voor ons dus. Geen verkeer. Rustig fietsen. Heerlijk. Dan zien we weer water. We zijn weer terug waar we vertrokken.
We halen een broodje en de middag spenderen we verder buiten. Jan in de kuip met I-pad surfend over het internet en ik lig met een boek in de hangmat. Er is nog een lekker zonnetje. Later moet zelfs de bimini uit, het is te warm.

’s Avonds na het eten zijn we druk met maken van een cadeau, als verrassing voor mutti. Die is binnenkort jarig en wordt 65 jaar. Het moet iets speciaals worden en dat kost tijd. We liggen er uiteindelijk pas om half vier in!

Zondag 21 augustus 2011, rustdag (2) St. Peter Port
We komen laat ons bed uit. Ik moet zelfs haasten om op tijd op afspraak te zijn bij the ‘Old Government House Spa’. Daar heb ik om één uur afgesproken. Ik mag dan eerst een uurtje chillen in de sauna en bubbelbaden van het hotel, voordat mijn persoonlijke behandelingen starten. Jan fietst met me mee. Hij wil zien waar ik de middag ga doorbrengen. En hij gaat met het fietsje naar L’Escalier. Een restaurant waar we graag willen eten. Hij gaat reserveren en een mooi tafeltje uitzoeken. Helaas is een tafeltje voor vanavond niet mogelijk. Ze zijn op zondag- en maandagavond dicht. Jan reserveert wel alvast voor dinsdag.

Als ik in de watten wordt gelegd en geniet van aandacht voor mijn lichaam en de volledige ontspanning, is Jan druk met een vervelende klus op de boot. Een van de dekogen heeft lekkage en dat moet worden opgelost. Op zich geen probleem, als je gemakkelijk bij de bouten en moeren kan. Maar dat is helaas niet het geval. Eerder deze vakantie hebben we al een paar uur, samen met Adri, erin gestoken om de bouten en moeren vast te krijgen. Waarschijnlijk is bij het klussen destijds de kit niet goed verspreid.

Als ik helemaal stralend en uitgerust terug kom, kan ik meteen in de coachstand. Jan is in de stress, het lukt niet zoals hij wil. Ik zeg: ‘Je moet ook niet zonder mij klussen, samen lukt het ons wel’. En anderhalf uur en wat zweetdruppels later is de klus geklaard. Als ik de weersvoorspelling voor morgen deel met Jan, zijn we blij dat gaat regenen. Kunnen we kijken of het dekoog nu wel waterdicht is.

Het is tijd om ons om te kleden. We gaan een borrel drinken in de pub en daarna uit eten bij Da Nello. Dit restaurant stond al een tijdje op het verlanglijstje van Ellen. Het is een Italiaan. Van buiten denk je een klein restaurantje te zien, maar binnen is het hartstikke groot en super schattig. Echt verrassend. Het eten is top. Mannen nemen een Italiaanse versie van de Chateaubriand. ‘Superzacht’. ‘Grote klasse’. Ik geniet van een heerlijke gegrilde kreeft met brandy. Goed wijntje erbij. Genieten.
Na het dessert is er koffie. Adri bestelt een drankje waar hij heel nieuwsgierig naar is. Het heet ‘Slippery nipple’, een combinatie van Sambuca en Baileys, met een koffieboontje. Probeer dat maar met droge ogen te bestellen. ‘Mag ik van u een glibberige tepel?’. Echt grappig. Ook bij de tweede blijft het gniffelen. Jan neemt een dubbel espresso (waar hij later uren van wakker ligt).

Na het diner lopen we terug naar de haven. Met weer nieuwe herinneringen stappen we ons bedje in.

Maandag 22 augustus 2011, rustdag (3) St. Peter Port
Als we wakker zijn regent het een beetje. We blijven lang in bed leggen, want wat moeten we nu buiten? Omdat we gister al wisten dat we een dag met regen en miezer zouden krijgen hebben we een soort pyjamadag (zoals Ali van de Bull het zou noemen). We gaan met Ellen en Adri een ‘Mexican Train Marathon’ houden. In trainingspak compleet met gympen stappen we de Beaujoli binnen. ‘Wij zijn klaar om te trainen!’. We starten om 13.15 uur. Na een half potje lassen we een pauze in, de hapjes komen op tafel. Lekker.

Daarna spelen we weer verder. Het is weer als vanouds. We hebben allemaal het hoogste woord, als er een potje wordt gewonnen…. Na een hele ‘pot’, kijken we een videofilm. Dat is ook eeuwen geleden. Voor ons tweetjes was dat ergens in mei. We kijken ‘The Tourist’ (met Angelina Jolie en Johnny Depp). Goeie film, bakje popcorn erbij. Toppie top top.

Na de verse uiensoep van Ellen en lekkere hapjes komen de stenen weer op tafel. We spelen nog een hele pot. Adri is in z’n nopjes. Hij is de grote winnaar van vandaag. Ik de grote verliezer. Dit vraagt om een revanche. Soon…

Dinsdag 23 augustus 2011, rustdag (4) St. Peter Port
Wederom slapen we uit. Na alle hapjes van gister kiezen we maar voor een Dr. Frank ontbijtje en maken we er een balansdag van. Vanavond gaan we naar de L’Escalier, dus dat wordt ook weer voor-, hoofd- en nagerecht. Het lijkt wel of we een culinaire vakantie houden in plaats van een zeilvakantie.

Overdag is het mistig en ziet het er buiten ongezellig uit. We blijven binnen en zitten allebei achter de computer. Jan is aan het werk en ik sorteer foto’s en zorg voor het uploaden, zodat iedereen weer nieuwe kliekjes kan kijken. We komen eigenlijk niet buiten.

Iets voor achten lopen we het weggetje omhoog naar L’Escalier. Daar aangekomen zien we dat we de eersten zijn vanavond. Het restaurant is nog leeg, misschien omdat het dinsdag is? Bij de lunch ’s middags zit het steeds helemaal vol. We krijgen de mooiste tafel en al snel komt nog een stel na ons binnen. Bij het lezen van de kaart loopt het water je al in de mond. Wat kies je uit zoveel lekkers….

Een paar jaar geleden waren we hier ook. Jan had toen voor onze trouwdag als verrassing voor een tafeltje gezorgd. Toen was het een feestje en ook nu is het eten is weer fabeltastisch. Van Charrel en Carolien hebben we geld gekregen voor een diner voor twee (omdat we, helaas, niet bij hun 25 jarig huwelijk konden zijn). Die centjes verbrassen we vanavond. Dat vonden we wel zo symbolisch, in het tentje waar wij ooit onze trouwdag vierden, daar toasten we dan ook op het geluk van onze lieve vrienden.

Als de chef hoort dat we Nederlands zijn, wordt een waitress naar voren geduwd. ‘Jij bent Nederlands, help jij deze mensen!’. Op zich handig dat we Nederlands kunnen praten, maar we moeten tegelijk ook meteen op onze woorden letten. Normaal kletsen we met Adri en Ellen voluit over van alles en nog wat (‘Mooi tafellinnen, jammer van de muziek’ je kent dat wel). Ervan uitgaande dat niemand in de bediening ons verstaat. Dit keer is het anders.

We eten heerlijk en drinken goede wijn. De mannen kiezen voor een steak, El voor een Coq au vin en ik ga voor de pasta met kreeft en crab. Smullen. Als nagerecht bestellen de mannen iets dat niet op de kaart staat. Of moet ik zeggen, juist wel. Ze bestellen een grand dessert van alle toetjes die op de kaart staan. El en ik delen een kaasplankje.
Dit keer geen slippery nipple voor Adri, maar een ‘gewone’ koffie. Na het eten lopen we het laantje weer af, naar beneden. Terug naar de haven gaat veel makkelijker dan op de heenweg. Van de serveerster hebben we gehoord dat de ‘Follies’ een goede nachtclub is. Adri en Ellen willen nog even een kijkje nemen, maar ik houd het samen met Jan voor gezien.

Woensdag 24 augustus 2011, rustdag (5) St. Peter Port
Ik haal lekker vers brood bij de Franse bakker Victor Hugo. Uitgebreid ontbijten en een goed begin van de dag. Het is droog, dus we kunnen weer een wasje doen. Nou zou ik graag schrijven over wat we allemaal hebben meegemaakt, maar dit is niet veel. Ik zit lekker binnen en ben mijn muziek in I-Tunes aan het ordenen. Ondertussen schrijf ik stukjes voor het weblog (ik loop hopeloos achter, het lijkt wel vakantie). Jan vervangt vandaag het stoomlicht. Dat klinkt simpel, maar het heeft allemaal bij elkaar (Jan omhoog lieren, gereedschap omhoog, demonteren lamp, Jan naar beneden halen, naar de winkel, bracket maken, Jan omhoog lieren, gereedschap omhoog, lamp monteren, Jan naar beneden halen) een paar uur gekost….

’s Middags ben ik tussendoor nog (voor het eerst hier) naar het kerkje aan de overkant geweest en heb een kaarsje aangestoken. Op de goede afloop. Dat heeft gewerkt. De nieuwe lamp doet het. Weer een klus van ons lijstje af.

Vanavond kook ik weer eens uitgebreid (geen soepje of broodje). We eten pasta met zalm. Na het eten gaan we samen weer eens een potje Carcasonne spelen, ook iets dat we al in geen maanden meer hebben gedaan.