Het is alweer even geleden dat er een update van onze website is geweest, maar vandaag maken we het goed. De afgelopen dagen hebben we sowieso geen goede internetverbinding gehad en… eerlijk gezegd waren we ook te druk met vakantievieren. Hieronder een verslag van onze belevenissen in de afgelopen vakantieweek in de plaatsen Île d’Yeu, Les Sables D’Olonne, Île de Ré Port Saint Martin, Île de Ré Port Ars en Ré en La Rochelle.

Zaterdag 14 mei, rustdag (4) Île d’Yeu

Vandaag hebben we weer een rustig dagje. We geven de spiertjes en billen rust na het fietsavontuur van gister. Jan gaat klussen op de Beaujoli. Adri heeft problemen met z’n WIFI-antenne dus Jan gaat de mast in. Een klus van een uurtje, die uiteindelijk zowat de halve dag kost. Het zit tegen. Samen gaan ze naar de Bricolage (is de Franse variant van de Gamma) om nieuwe onderdelen te kopen. Ook de TV-schotel van Adri moet goed werken. Morgen speelt Ajax om het landskampioenschap en dat wil Adri niet missen! Later helpt Jan ook nog Henk van de Préfix. Ook hij wil zijn internetsignaal verbeteren. Enfin, de mannen zijn lekker druk vandaag. De dames niet. Die hebben een echte rustdag. Zitten en lezen.

’s Middags zie ik ineens op m’n mobiel een bericht van mijn nichtje Apiphany. Ze probeert me te pakken te krijgen via Facebook, Hyves, What App en SMS. ‘Waar zitten jullie nu?’. Ik ontvang een foto met daarop een hint. Pif bij een plattegrond. Als ik inzoom lees ik ‘Saint-Gilles-Croix-de-Vie’. Of ze aan de overkant van het water staan, vraag ik. Ja dus. VERRASSING!
’s Middags pakken Ray, Jet en Pif de ferry deze kant op en zo zitten we aan het eind van de dag gezellig met z’n allen in het zonnetje in de kuip. We besluiten te trakteren op een etentje en we lopen naar het dorp. Wat we niet hadden verwacht was dat het zo druk zou zijn, dat je een tafeltje had moeten reserveren. Maar goed, uiteindelijk vinden we toch nog een plekje in (wat later blijkt) een visrestaurant. We eten, kletsen en vertrekken rond half twaalf weer terug naar de boot.
Daar gaat Ray meteen z’n kooi in. Hij heeft vannacht doorgereden en valt letterlijk om van de slaap. Wij kletsen nog wat met de meiden en na één drankje gaat ook bij ons het licht uit.

Zondag 15 mei, rustdag (5) Île d’Yeu

We laten de visite uitslapen. Ik zorg voor lekkere broodjes en croissants en dek buiten de tafel. Het is heerlijk weer en de rest van de dag zitten we met z’n allen in de kuip. We kletsen, doen een spelletje en genieten van de zon. De tijd vliegt voorbij want zo is het ineens tijd voor afscheid. De ferry naar Fromentines vertrekt om kwart voor vier en we zwaaien de familie uit. Het was een kort, maar gezellig bezoek.
In het dorp is het vandaag het feest ‘De la Mer’, een soort vlaggetjesdag. Alle (vissers)schepen pavoisseren en het is een drukte van jewelste. We lopen een rondje langs alle schepen en bij terugkomst in de haven worden we uitgenodigd op de Préfix voor een borreltje. Ook bekijken hun boot (een X-Yacht XC42) van binnen en ik verbaas me over de (berg)ruimte.

Ajax wordt landskampioen en dat vieren we later samen met Adri en Ellen. We eten in een creperie en dat was best lekker. Het klinkt misschien raar, maar we waren nog nooit eerder naar een creperie geweest. We zitten op een soort picknickbankjes en we hebben al snel weer veel lol. De mannen en Ellen sluiten de avond af met een drankje dat Donjon heet (een mengeling van Cognac en Amaretto) en, zo blijkt later, waar je heerlijk van gaat snurken!

Maandag 16 mei, rustdag (6) Île d’Yeu

We doen nog een rustdag. Er is zowat geen wind en we hebben het hier gewoon ontzettend lekker. Jan gaat weer klussen op de Beaujoli. Dit keer maakt hij van de voorste natte cel een drooghok (Adri en Jan leggen een extra verwarmingsuitlaat aan), net zoals bij ons. Bij het klussen komen ze alleen nog een ander probleem tegen en zo is een kleine klus ineens weer een grote klus geworden!
Ik zwaai de Préfix uit, die gaan vandaag richting Les-Sables-D’Olonne. We zullen ze nog wel tegenkomen, zo verwachten we, want wij zijn van plan om daar morgen naartoe te varen.

De dag vullen we verder met schoonmaken, klussen, lezen, zonnen, boodschappen en… ’s avond gaan we weer gezellig platen.

Om 0.00 uur bel ik met mijn ouders. Ze zijn vandaag (17 mei) 45 jaar getrouwd, dus we zingen het bruidspaar toe!

Dinsdag 17 mei, vertrek naar Sables D’Olonne

Rond half negen verlaten we Port Joinville op Île d’Yeu en varen we richting Les Sables D’Olonne. Een mondaine badplaats aan de Zuid-Franse Vendee. Over de tocht kunnen we kort zijn. Het is een tocht van nog geen 30 mijl die gedomineerd wordt door weinig wind en zeer hoge temperaturen. We zijn daarom druk met insmeren en later als we genakeren (en een beetje aan het dobberen zijn) gaan we vissen. We hebben uiteindelijk drie keer beet, maar steeds is het zeewier… We proberen verschillend aas uit, maar ze happen niet. Jammer, want we hadden het wel leuk gevonden, een makreeltje ofzo vanavond op de plaat.
Vandaag vliegt er een klein vogeltje bij ons aan boord. Eerst zit hij buiten op het stuurwiel en daarna gaat hij eens binnen kijken. Hij neemt plaats voor de spiegel in de voorkajuit en zo vaart hij een poos met ons mee. Totdat ie ons zat is en ineens weer uitvliegt. Wel jammer, want we missen de katten en wilde toch graag een huisdier aan boord!

Tijdens de tocht hebben we zin om te soppen. Jan doet het teak op de kuipvloer en ik kruip onder de buiskap. Dat is zweten, niet alleen van de inspanning maar vooral van de hitte. Dus onderweg pakken we nog een douche buiten zodat we fris en fruitig onze nieuwe bestemming aandoen.

Iets voor vieren komen we aan in Les-Sables-D’Olonne. Op het aanloopkanaal slaan we stuurboord uit. We kiezen ervoor om niet in de marina, maar in het stadje een ligplek te nemen. Het is heel pittoresk. We hebben uitzicht op aan de ene kant leuke pandjes en aan de andere kant wat oude industrie. Bij aankomst drinken we Champagne en toasten we op de trouwdag en gezondheid van mijn ouders. Daarna lopen we naar de boulevard. Ik ben hier als kind van een jaar of vijf geweest en ben benieuwd naar een déjà vu. Sables betekent zand en daar is hier voldoende van. Kilometers strand heb je hier. Het is er schitterend en op het strand liggen mensen te zonnen. Je merkt echt dat we nu in Zuid-Frankrijk zijn aangekomen… vandaag is het zo’n 26 graden Celsius.

We lopen een heel stuk de boulevard af en via allerlei kleine straatjes weer richting de haven. Het is bloedheet en zijn blij als we in de schaduw kunnen lopen. Via het oude centrum en de winkelstraten komen we bij de vissershaven. Daar scoren we nog wat vis en garnalen voor het platen op de Beaujoli. We maken het niet echt laat.

Woensdag 18 mei, vertrek naar Île de Ré, Port Saint Martin

De mannen hebben afgesproken om negen uur om samen naar de andere haven te lopen. Daar zit een grote winkel met scheepsartikelen. Als ze om iets over tienen terug zijn vertrekken we meteen. En dat is geen minuut te laat, want er staat hier al snel te weinig water!

We gaan op weg naar Port Saint-Martin op Île de Ré. Ik heb onderweg gebeld en gevraagd of ze plek hebben. Ze hebben op ons gerekend en om 15.20 staat de deur voor ons open. Op die tijd richten we ons dan ook tijdens de tocht. Vandaag doen we voor het eerst de bimini (zonnetent) uit tijdens het varen. We smelten echt weg en zonder schaduw is het niet te harden.

Saint Martin ligt in het hart van een stervormige fortificatie (wederom een kunstje van Vauban). Je kunt het vergelijken met een soort Naarden. Het staat op de Unesco-lijst. Het eiland Île de Ré zelf staat bekend in de boeken als ‘één van de mooiste Franse eilanden’. Via een brug is het verbonden met het land (bij La Rochelle). Ook dit eiland is een fietseiland en bekend om z’n zoutwinning (Fleur de Sel).

Aanleggen aan de wachtsteiger is nog best een lastige klus, het klotst en er staat stroming. Maar fixen het weer samen. De mannen lopen richting de sluisdeur om polshoogte te nemen van de situatie aan de andere kant van de hoge muur. We hebben dan nog geen idee wat we gaan aantreffen. Het doorkijkje tussen de kade door laat al zien dat dit een super mooi stadje is.

Eenmaal door de sluisdeur komen we in een soort bouwput terecht. Echt zonde, want het is hier schitterend. We moeten de ramen dichtdoen vanwege het bouwstof. Er is herrie van de hijskraam en de kiepwagens rijden af en aan. We sluiten ons ervoor af en gaan het dorp verkennen. We wandelen over de keien door de straatjes van Saint Martin. Er zitten hele leuke, originele winkeltjes en zo scoren we een leuk nieuw Gaastra shirt voor Jan. We drinken twee koude drankjes op een terras en rekken zo op een plezierige manier de tijd. We eten (vanwege het stof) toch maar binnen. Morgen gaan we fietsen. We kijken er naar uit.

Donderdag 19 mei vertrek naar Île de Ré, Port Ars en Ré (Criee)

De bouwactiviteiten starten om acht uur ’s morgens. Op zich valt de herrie best mee. We hebben het idee dat men expres nog een beetje rustig aan doet, om de visiteurs te sparen. We laten ons niet kisten en ontbijt toch buiten in de kuip. We hebben afgesproken met de buurtjes om elf uur om te gaan fietsen, dus Jan duikt in ons ‘schuurtje’ om de fietsen op te duikelen. Ochtendgymnastiek. Fietsen uit de kajuit, op het dek, over de boot van de buren, op de kant, uitvouwen…. Iets over elven verlaten we de bouwput. Het is een verademing, ze hebben hier geasfalteerde fietspaden. Ik zou hier (theoretisch) kunnen skaten. Zo glad is het pad. Het fietst heerlijk en je voelt dat je op zo’n manier wel wat kilometer kunt afleggen. Ook op de vouwfiets is het zo ‘no problemo’.

We gaan op weg naar La Couarde sur Mer. Een stadje zo’n 6 kilometer verderop. Wat zien we onderweg: oestervelden bij laagwater, wijnranken, mooie velden met koolzaad en andere veldbloemen. Overal zitten tentjes waar je oesters kan proeven of kan kopen. In La Courarde aangekomen slenteren we over de markt en door de winkelstraatjes. Op de markt staat een boerin met allemaal lekkere kaasjes. Of we willen proeven? Ja, maar al te graag. Dus, gaan we voor de bijl en kopen we een stuk kaas waar we waarschijnlijk veel te veel voor betaald hebben. Maar goed. We hebben nog steeds zin om te fietsen en besluiten naar Ars en Ré door te gaan. Daar zijn verschillende haventjes en we zijn benieuwd of we daar ook zouden kunnen liggen. Volgens de boeken zou het in één haven wellicht lukken qua diepgang, maar het is goed om het ter plekke te bekijken. Onderweg fietsen we door heel veel zoutvelden en spotten we bijzondere vogels.

De haven in Ars en Ré is superrustig. Je ligt er als het ware in de natuur. Je hoort vogels fluiten en de wind. Verder is het stil. Totale rust. Het havenkantoor is dicht, dus gaan we eerst lunchen. Als we daarna weer terug gaan overleggen we met een hele de aardige, oude havenmeester. We kiezen een mooie box uit en berekenen dat we, voor de meest optimale omstandigheden, het beste vandaag nog kunnen verkassen. We zetten de turbo erop en fietsen het hele stuk in sneltempo weer terug. In totaal hebben we zo’n 28 kilometer gefietst vandaag.
Terug Saint Martin gaan we meteen aan de slag. Een Franse zeilboot die naast ons ligt, verleggen we (zonder dat deze mensen aan boord zijn) met behulp van de havenmeester. Beetje trekken, duwen en afhouden. En zo varen we rond kwart over vijf nog de haven van Saint Martin uit, om anderhalve mijl verderop, dit keer met de fietsen op het dek, de haven van Ars en Ré aan te lopen.

Het aanloopkanaal loopt vlak langs het strand. Er liggen bijzondere, platte boten in het water. We denken dat dit speciale boten zijn om oesters mee te ‘oogsten’. We letten goed op de dieptemeter en varen niet te hard. Inmiddels is er nog een stevig windje komen opzetten. Als we door de smalle sluisdeur komen zien we dat er weinig ruimte is om te manoeuvreren. Met onze boot verwaai je snel. Daarnaast zijn er ook dit keer geen gemakkelijke kikkers op de steiger, maar doorhaalhaken. En natuurlijk niemand in de buurt (het is hier zo lekker rustig!) om een lijntje aan te pakken. Dus wordt het aanleggen met hindernissen. Tactiek is met een extra stootwil achterop zo snel mogelijk zorgen dat de belangrijkste achterlijn vastligt. Dan zet Jan motor in z’n voorruit en hebben we tijd om de rest van de lijnen te beleggen. Als we liggen is er geen tijd voor rust, want de boot moet eerst schoon voordat de ramen op kunnen. Er ligt een dikke laag gruis en stof op de boot van de bouwput. Jan sopt en spoelt de boot buiten af. Ik ga binnen stoffen, stofzuigen en dweilen.

Na het gedane werk is het ontspannen. We eten gemakkelijk en spelen ’s avonds voor het eerst samen een paar potjes Carcarsonne. Ondertussen houdt Jan de grafics van de diepte van de haven op de computer in het oog. Hij wacht totdat het moment komt dat de grafieklijn niet meer daalt, maar vlak gaat lopen als teken dat het water niet meer zakt. Maar dat moment blijft uit. We zien de dieptemeter teruglopen naar 1.70 meter. Voor de goede orde: wij steken 2 meter diep met onze kiel. We beginnen ons zorgen te maken en Jan loopt naar de sluisdeur om daar polshoogte te nemen. Wat blijkt: de deur staat nog open met nog 90 centimeter boven de drempel. Dat betekent dat het water nog 90 centimeter gaat zakken als de deur niet dichtgaat. We vragen ons af waarom de deur nog niet dicht is. Gewapend met zaklamp en telefoon ga ik naar de capitainerie op zoek naar een noodnummer. Inmiddels heeft Jan Adri gewaarschuwd en samen gaan ze nog een keer naar de deur. Nog niet dicht! Op alle nummers die er op de papieren bij het havenkantoor staan krijg ik geen gehoor. Zelfs nummers van de politie niet. Best bijzonder. De mannen maken plannen om de boten vast te binden, zodat ze niet om zouden vallen. Dan nog maar een keertje kijken bij de deur. Gelukkig nu gaat hij dicht. Met nog maar 1 meter 60 op de dieptemeter gaan we de nacht in.

Vrijdag 20 mei, rustdag Ars en Ré

We pakken weer eens een rustdag. We ontbijt buiten in de zon en genieten van de rust. Daarna maken we plannen vandaag. We hebben wat wasjes te doen en we willen een paar klussen die nog steeds op ons todo-lijstje staan afvinken. De schroeven in de rails van de sprayhood (buiskap) laten op een paar plaatsen los, dus Jan gaat daarmee aan de slag.

Ik ben binnen bezig als ik algen ruik. We liggen in een hoek waar alg sowieso samenklontert, maar het lage water en een warm zonnetje zorgen voor een penetrante lucht. Adri vraagt of we de steiger al hebben gezien? Die ligt helemaal scheef. Wat blijkt, het is zó laag water dat de steiger droog ligt en scheef op de kant staat. We staan er een beetje verrast naar te kijken als we ineens zien dat de voorpunt van de Beaujoli uit het water steekt. Huh? Bij ons zit het roer vast en als we aan de achterkant van onze boot kijken zien we de bodem op zo’n 20 centimeter diepte. We gaan weer bij de sluisdeur kijken. Die is niet meer dicht, maar staat wagenwijd open. En er loopt nog water uit. Dus we gaan nog meer zakken… We zien de havenmeester en vragen hem wat de bedoeling hiervan is? Hij zegt: ‘Oh, we moesten nog even wat repareren, dus we hebben de deur nog even open gedaan’. Op onze opmerking dat we zowat geen water meer onder onze boot hebben staan reageert hij: ‘C’est pas de probleme’. Gek gezicht zo. Boot zonder water. Gelukkig een modderbodem waar we inzakken. We maken ons nu minder druk dan gisteravond in het donker en gaan weer verder onze bezigheden. Als durf ik even niet meer te centrifugeren met de wasmachine…..

’s Middags fietsen we nog naar de markt en halen lekkere verse groenten en worst. ’s Avonds eten we een gegrilde boerenkip en kijken later bij Adri en Ellen via de satelliet naar X-Factor. Madelon en Isabel zitten in publiek en we proberen ze te spotten.
Na de uitzending gaan we terug naar onze boot, even wat lezen en daarna tukken.

Zaterdag 21 mei, vertrek naar La Rochelle

We verlaten onze rustige haven in Ars en Ré op Île de Ré al bij het ochtendkrieken. Het is hier sowieso al rustig en ’s morgens om zeven uur al helemaal. Ondanks dat we een uur voor hoogwater vertrekken, blijft het opletten geblazen. Er staat maar weinig water onder de kiel dus in het midden van de vaargeur blijven is van belang! We volgen de tonnenroute naar buiten en gaan op weg naar La Rochelle. De tocht is bezeild.

Het is een kort tochtje en het hoogtepunt is wel de brug die het vaste land van Frankrijk, met het eiland Île de Ré verbindt. We varen er onderdoor en maken mooie foto’s.

We kunnen in La Rochelle kiezen uit verschillende havens. Wij willen graag in de Vieux Port in het hartje van de stad liggen. Het is volgens de Reeds wellicht een beetje ‘noisy’, maar we wisselen graag de eenzaamheid en de rust van gister weer af met een drukke stad, terrassen, muziek en het straattheater. We hebben berekend dat we met onze diepgang hier wel kunnen liggen. Er is een kommetje voor de visiteurs. Daar kiezen we een mooie plek met de kuip in de zon.
Als we eenmaal liggen gaan we eerst op pad op zoek naar de capitainerie. Het havenkantoor is dicht en we moeten naar de grote haven aan de andere kant van het water. Dat doen we later vandaag. Eerst lopen we een rondje en verkennen we de ‘buurt’. Daarna gaan lunchen we op de boot en doen we siesta. We hebben allebei afgelopen nacht niet echt super geslapen.

Na ons middagtukje gaan we met de fiets op pad. Eerst stoppen we bij drie botenwinkels. Jan blij. Typisch gevalletje van kind in de snoepwinkel. Jan scoort een relais, zodat hij nu alle onderdelen in huis heeft om de nieuwe elektrische lier in te bouwen. Na het winkelen gaan we naar de marina Portes des Minimes. Te bizar. Ze hebben daar nu plaats voor 3.300 boten en ze gaan uitbreiden naar 4.500 ligplaatsen. Echt een hele grote haven!
Daar betalen we voor de komende dagen en regelen we internet want Jan moet maandag werken. Helaas moeten we van de havenmeester verleggen. Wij hebben een té grote boot voor de steigers in het stadje. De steigers zijn te fragiel voor onze tientonners. We snappen het, maar willen eigenlijk niet verkassen. Vanmiddag om 18.15 uur draait de brug naar het Ancien Bassin des Chalutiers. Daar moeten we naartoe met onze grande bateau. We verzinnen een smoes dat we Adri en Ellen niet kunnen bereiken en dat zij niet weg kunnen en dat het ons beter lijkt om morgenochtend samen bij de ochtendopening van de brug te verleggen. Vooruit dan maar, zegt de havenmeester ‘pour une fois’ (voor één keertje).
Als Jan bij het havenkantoor even buiten op het terras naar al die boten kijkt, hoort hij zijn naam. Het zijn Stanny en Henk van de Préfix, dus daar doen we nog even gezellig een babbeltje. We wisselen ervaringen uit en fietsen daarna weer terug naar onze haven. We hebben afgesproken met Ellen en Adri om te platen. Dus snel, groenten snijden, tafel dekken, pindasaus maken en ….aan tafel voordat de zon weg is en het koud begin te worden.

Zondag 22 mei, rustdag (1) La Rochelle

We moeten vroeg op, want om acht uur draait de brug naar de andere haven. Zo heb je wel wat aan je dag. Helaas werkt alleen het internet hier niet. Jan loopt rond met zijn PC op zoek naar verbinding. Het is belangrijk dat hij een goede verbinding heeft omdat hij morgen moet werken. Er worden namelijk belangrijke proeven gedaan voor de ontwikkeling een nieuw product. Omdat de verbinding wel werkt in de haven waar we gister lagen, fietsen we naar het havenkantoor om daar te vragen of er een oplossing is. Dat blijkt lastig. Terugverkassen zien ze niet zitten. Ze gaan de storing in ieder geval aanmelden. Naar een internetcafé is ook geen oplossing, want Jan moet met zijn eigen laptop contact maken (heeft met een beveiligde verbinding te maken). Uiteindelijk komt de oplossing: Jan kan morgenochtend om 8 uur terecht in het havenkantoor in de Vieux Port. De havenmeester komt speciaal een half uurtje eerder op zijn werk!

Op de fiets terug besluiten we uit lunchen te gaan in de Vieux Port en om dan meteen met Jans laptop te proberen door op het terras contact te maken met internet. We willen de website bijwerken en foto’s uploaden. Leuk bedacht, alleen Jan heeft vanmorgen al met z’n laptop rondgelopen dus als we net ingelogd hebben, is de accu leeg. Jammer de bammer.

Als we terugkomen horen we van Adri en Ellen dat de herhaling begint (via satelliet-tv) van de uitzending van Weekend Miljonairs van gisteravond. En daarin zit onze zeilvriend Wim Woudenberg op de stoel bij Jeroen van de Boom. Omdat ik een van hulplijnen was van Wim, zou ik ook in beeld komen (foto) en ook dat wilde we natuurlijk niet missen….
Na de uitzending gaat Jan nog op pad met de laptop. Hij heeft nu een netsnoer mee en gaat op de steiger zitten. Het is zo’n grappig gezicht dat ook allerlei dagjesmensen Jan bekijken (het lijkt wel alsof Jan de meterkast aan het doormeten is).

Eind van de middag bespreken we onder het genot van een drankje in de zon de plannen voor de komende tijd met Adri en Ellen. We hebben het super naar ons zin hier en besluiten om lekker te blijven ‘tutten’ aan de Franse kust. We willen nog iets verderop varen en dan weer terug, richting Benodet ofzo. Dan zitten we op een mooi punt om bij het OceanPeople-flottielje aan te sluiten tijdens de oversteek van de Golf van Biskaje.
Na de bespreking lopen we richting stadshart, daar waar alle terrassen en restaurants zijn. We kiezen een gezellige plek uit om te eten. Heerlijk gegeten en met leuke bediening!