Maandag 13 juni 2011: rustdag (2) La Coruña
We zijn nog niet verder gekomen dan de steiger, dus tijdens het ontbijt maken het plan om vandaag maar eens even de stad te verkennen. Maar eerst gebeurt er nog van alles om ons heen. Iedereen is druk met z’n bootje. Er zijn drie boten die visnetten in de schroef hadden. Jaap van de Novatrix heeft op zee onder zijn boot gedoken om het eruit te halen. Echt stoer, maar wel ook eng met de oceaandeining. Ook Wim van de Triple Seven en Jaap van de Bull hadden pech. Wim heeft ook nog wat marifoonproblemen en gaat vandaag de mast in. Daarna gaat hij duiken en een kijkje nemen onder de Fortuna van Martine en Rudy. Zij hebben een balk geraakt in het water. Wat blijkt: er zit een gat in de boot. De Aurora heeft een dieselprobleem. En wij ontvangen een bericht dat er wellicht problemen kunnen zijn met ons stuurinrichting. Dus er is van alles te doen.
’s Middags fietsen Jan en ik een stuk om La Coruña te ontdekken. We lopen door de drukke winkelstraten. Het is tweede Pinksterdag, maar de winkels zijn gewoon open. Het is er een kakofonie van stemmen. Wat opvalt is het temperament van de Spanjaarden. Iedereen kletst met elkaar. Veel geluid en gebaren.

’s Avonds gaan we uit eten met de bemanning van de Beaujoli en Triple Seven. Adri en Ellen weten een goed tentje. Veel voor weinig. Het is een dolle boel. We eten voor een tientje de man. Lekker goedkoop. Bij de koffie krijgen we liquor de la casa, in diverse smaken. Een slimme zet. Uiteindelijk moeten we twintig euro de man afrekenen voor de drankjes. Ook leren we nog de Spaanse versie van Wim’s beruchte toast (van je linker tiet, naar je rechter tiet, van de navel, naar je horlepiep).Het is een dolle boel. Ik ben de enige die zich niet waagt aan de kleine glaasjes en loods het ietwat aangeschoten gezelschap terug door alle kleine straatjes richting de haven.

Dinsdag 14 juni 2011: rustdag (3) La Coruña
Jan gaat vandaag aan het werk en ik ga lekker lezen in de kuip. Dit keer een boek geschreven door mijn Rabocollega Arno Weijgertse. Ik lees steeds een paar bladzijden en dan gebeurt er weer wat op de steiger. Het is net als op de camping. Die loopt even langs. Daar nog even een kletspraatje. Die leent wat bij die. Dan fietst er weer iemand langs… En zo druppelt de tijd voorbij.
’s Middags komen Rudy en Martine aanlopen. Hun boot is uit het water getakeld en wat blijkt: het gat in de boot is echt heel groot en de boot moet op de kant blijven om gemaakt te worden. Ze moeten daarom vannacht in een hotel overnachten. Jan en ik horen hun verhaal en bieden een slaapplek aan bij ons. Wel zo praktisch en vanavond staat een gezellige avond gepland met het flottielje en dat kunnen ze dan ook meemaken. Het feestje wordt gehouden op een veldje bij een ruïne en iedereen is gevraagd om kaarsen, drank en snacks mee te nemen.
Eerst gaan we nog uit eten met Paul en Ria (van de Juanita), Joost (Contentezza) en Rudy en Martin (Fortuna) bij Memos. We eten tapas. We zijn nog net op tijd voor de eerst klanken van het OceanPeoplelied. Begeleid met banjo (Joost) en gitaren (Léon en Wim) wordt uit volle borst gezongen. Op de wensballon die wij hebben meegenomen schrijft iedereen een persoonlijke wens op. Daarna steekt Jan ‘m aan en vliegt hij richting zee. We zingen wat (zeemans)liederen, drinken en kletsen wat. Het is rond half drie als we met onze logees terug naar de boot lopen.

Woensdag 15 juni 2011: rustdag (4) La Coruña
Na het ontbijt gaat de visite weer terug naar de werf. Kijken hoe het met de boot ervoor staat en of ze vandaag nog terug kunnen in het water. Het regent vandaag. Dat is voor het eerst weer sinds tijden. Jan heeft contact met het Nautisch Kwartier over de stuurhuisinrichting en de modificaties die daar in het verleden aan zijn uitgevoerd. Om een lang verhaal kort te maken: in 2008 is onze roerophanging versterkt, maar een ander modificatieonderdeel ontbreekt nog. Met het Nautisch Kwartier spreken we af dat zij dit nog opsturen naar Portugal. Zodat we dit daar nog kunnen monteren. Omdat het regent gaan we aan de slag met een binnenklus. We ruiken diesel in de achterkajuit. We hebben dit wel eens eerder gehad, een klein straaltje diesel door de aansluitingen boven op de tank. We denken dat het te maken heeft met een vol afgetankte tank en langdurig op één oor liggen (oftewel lang zeilen over onze bakboordkant). De tank zit onder het bed in de achterkajuit en dus onze hele ‘schuur’ gaat leeg. Het is de zoveelste keer dat mijn hele boot overhoop ligt en je je kont niet kan keren. Maar het doet ons eigenlijk niets meer. Dit keer blijkt het niet om een klein straaltje diesel te gaan. Jan zuigt zeker twee liter onder de tank vandaan.

Bij de controles blijkt ook diesel bij de gland te staan. Oh nee hè, toch geen lekkage aan de schroefas. Daar staat het ook vol met diesel. Het is een blijft een raadsel waar het vandaan komt. Jan zoekt en kan het niet vinden. Daarom vervangt hij alle afdichtingen en monteert ook kunststofringen onder de bouten van de aansluitingen. Ik ga twee jerrycans diesel halen om de tank weer stampvol te af te tanken. Het plan is nu als volgt: morgen gaan we weer zeilen. Daarna zullen we de tank weer controleren. Hopen dat de lekkage dan verleden tijd is.

’s Avonds, als we net de laatste rommeltjes hebben opgeruimd, komt Adri langs om ons te vragen of we komen platen op de Beaujoli. Het is alweer een tijdje geleden en komt eigenlijk niet slecht uit. We wilden eigenlijk uit eten, maar na een half dagje hangen in de dieselmeur hebben we daar geen puf meer voor. Dus genieten we weer van veel lekkers bij onze vrienden.

Donderdag 15 juni 2011: Overtocht naar Carmariñas
We staan op tijd op. Vandaag is ons eerste gezamenlijk palaver met het OceanPeopleflottielje. We hoeven niet ver te lopen want de Shaula (het leadership) ligt tegenover ons. Yvonne vertelt over het weer en de tocht. Iedereen luistert aandachtig en we vertrekken stipt om 8 uur. Net buiten de haven, als we de zee opdraaien gaat de genaker uit. Jan hoopt dat er net voldoende wind is. Helaas is ook voor de genaker te weinig wind. Dan maar weer genua en grootzeil uit. De meeste boten varen met de motor aan recht op het doel af, maar wij denken ineens dat dit wel perfect weer is om te vissen. De snelheid moet niet boven de 4 knopen komen en dat redden we makkelijk. Ineens hebben we beet. Gemengde gevoelens. Shit. Beet. Gaaf. Getver. Leuk. Eng. Wat nu?! Jan begint de lijn binnen te halen. We zijn benieuwd wat eraan hangt. Zit er eigenlijk wel wat aan? Ja, een echte makreel. We juichen. Hij gaat in een grote emmer. Ik zeg: levend bewaren in zeewater, maar Jan heeft geen probleem om onze eerste vangst ooit dood te knuppelen. Hij geeft een goede tik op z’n kop. We bellen met Wim (de beste visser in het flottielje) en vragen hem om advies: ‘We hebben beet. Wat nu?’. Met de instructies van Wim gaat Jan aan de slag met speciale vismes. Hij steekt het mes in de poepert van de makreel en haalt het mes door tot hij ter hoogte van de kieuwen van de vis is. Alle ingewanden vallen eruit. Dan de kieuwen eruit trekken en met je nagel de bloedbaan van achteren naar voren leegvegen. Als laatste schoonspoelen met zeewater. Ik ben trots op mijn stoere man!
Als we even later weer beet hebben (weer een makreel, maar nu een iets kleinere) gaat Jan heel geroutineerd te werk. Hoe het mogelijk is weet ik niet, maar deze makreel heeft geen haak in z’n mond maar in z’n staart. Maakt niet uit. We zijn er blij mee en stoppen met vissen. We kiezen ervoor om hoog aan de wind te zeilen en we gaan kruizen. Maar dan in de middag is de wind ineens op. Het laatste stukje moeten ook wij motoren op Carmariñas af.

Op de marifoon horen we dat ook bij andere boten er flink is gevangen. De Johan van de Aurora heeft tonijn en Wim heeft voor tig man vis gevangen. Als we in Carmariñas aanleggen bekijken we eerst de buit van Wim en laat hij nog even vakkundig zien hoe je de vis moet schoonmaken. Ik waag me er ook aan en doe er ook eentje. Even is het een beetje eng en vies, maar later denk ik ‘klusje van niets’. Je moet het een keer gedaan hebben.
Op de andere steiger staan nog een twee Cobb-barbecues op de steiger te branden die we mogen gebruiken. Dus even later zitten we op de Fortuna aan tafel te genieten de makrelen. Verser kan het niet.

Vrijdag 17 juni 2011: rustdag (1) Carmariñas
Vannacht en vanmorgen stormt en regent het. Weer om lekker lang lui te doen dus. We ontbijten om lunchtijd en tutten totdat het droog is en het zonnetje doorkomt. Jan maakt de schuur weer leeg om de diesellekkage te controleren. Er staat weer een beetje diesel. Niet veel. Adri en Wim bemoeien zich er ook mee. We komen tot de conclusie dat het wellicht nog een restant is dat is ‘losgekomen’ van onder de tank. Oud spul dus. We besluiten om de boel te luchten en het nog even aan de te kijken. En zo is het ineens half zeven in de namiddag. Tijd om naar buiten te gaan.

<